کد مطلب:212835 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21
آنچه در جهان می گذرد از روی تدبیر است
این خلقت عظیم و كامل این نظم دقیق و صحیح كه در امور جهان دیده می شود، جز به اراده خالق و صانع حكیمی ممكن نیست. اگر به فرض در نصف امور جهان حكمتی كه به كار رفته معلوم و در نصف دیگر معلوم نبود، هیچ عاقلی نمی توانست بگوید خود به خود و بدون مدبری درست شده. پس با اینكه در هر چه فكر كنی می بینی كه مطابق حكمت و مصلحت خلق شده، و هر چیز در جای خود و هر كار مطابق مصلحت محض می باشد، چگونه ممكن است چنین اندیشه ای به انسان راه یابد؟ عجیب است از كسانی كه اگر چندین مرتبه از پزشكی خطا ببینند، نمی گویند آن پزشك دارای عقل و شعور نیست، ولی اگر در دنیا چیزی ببینند كه فایده اش را ندانند، زبان اعتراض به دستگاه خلقت باز می كنند.
اگر بندگان خدا حكمت بعضی چیزها را ندانند، نقص از آنان است. در هر چه تفحص كنی و به عقل صحیح در آن دقت نمایی، می فهمی كه منتهای تدبیر در آن به كار رفته و نیكوتر از آن ممكن نیست. همه این ها را خداوند حكیم و لطیف، كه از دیده نهان است و هیچ كس نمی تواند حقیقت ذات مقدس او را درك كند، خلق نموده و با اراده خداوندی خود را این همه نظم و ترتیب دقیق به جریان انداخته است. همان گونه كه اگر سنگی در هوا نمایان گردد می دانی كه كسی آن را انداخته، با آن كه آن كس را با چشم خود ندیده ای؛ زیرا عقل تو حكم می كند كه چون سنگ به خودی خود بالا نمی رود، لابد كسی آن را بالا انداخته. بعد از دیدن این عالم و نظم و ترتیب صحیح هم، عقل می گوید: با گردنده، گرداننده ای است. و نظر به این كه انسان نمی تواند حقیقت ذات و صفات خداوند را بشناسد، خداوند از
[ صفحه 373]
بندگان بیشتر از این مقدار معرفت نخواسته كه یقین كنند عالم را خدایی است، و فرمان او را اطاعت نمایند.
خداوند عالم گر چه كنه ذاتش بر ما معلوم نیست، ولی از هر چیز به مانزدیكتر و در هر چیز نشانه های آن ذات مقدس آشكار است، و هر ذره ای از ذرات ممكنات به زبان حال فریاد می كند كه: من صانع حكیم قدیم علیمی دارم.
پایان خلاصه ای از توحید مفضل [1] .
در تحف العقول پس از مواعظ ائمه (ع)، مواعظ مفضل كه اكثرش از امام ششم (ع) است ذكر شده:
اگر بندگان خدا حكمت بعضی چیزها را ندانند، نقص از آنان است. در هر چه تفحص كنی و به عقل صحیح در آن دقت نمایی، می فهمی كه منتهای تدبیر در آن به كار رفته و نیكوتر از آن ممكن نیست. همه این ها را خداوند حكیم و لطیف، كه از دیده نهان است و هیچ كس نمی تواند حقیقت ذات مقدس او را درك كند، خلق نموده و با اراده خداوندی خود را این همه نظم و ترتیب دقیق به جریان انداخته است. همان گونه كه اگر سنگی در هوا نمایان گردد می دانی كه كسی آن را انداخته، با آن كه آن كس را با چشم خود ندیده ای؛ زیرا عقل تو حكم می كند كه چون سنگ به خودی خود بالا نمی رود، لابد كسی آن را بالا انداخته. بعد از دیدن این عالم و نظم و ترتیب صحیح هم، عقل می گوید: با گردنده، گرداننده ای است. و نظر به این كه انسان نمی تواند حقیقت ذات و صفات خداوند را بشناسد، خداوند از
[ صفحه 373]
بندگان بیشتر از این مقدار معرفت نخواسته كه یقین كنند عالم را خدایی است، و فرمان او را اطاعت نمایند.
خداوند عالم گر چه كنه ذاتش بر ما معلوم نیست، ولی از هر چیز به مانزدیكتر و در هر چیز نشانه های آن ذات مقدس آشكار است، و هر ذره ای از ذرات ممكنات به زبان حال فریاد می كند كه: من صانع حكیم قدیم علیمی دارم.
پایان خلاصه ای از توحید مفضل [1] .
در تحف العقول پس از مواعظ ائمه (ع)، مواعظ مفضل كه اكثرش از امام ششم (ع) است ذكر شده:
[1] راه خداشناسي با خلاصه توحيد مفضل - بحارالاانوار، ج 3، ص 57 تا 151.